Ik heb het vermoeden dat bovenstaande titel niet heel veel uitleg nodig heeft. Chocolade maakt blij. Dat is de kortste uitleg die ik kan bedenken! Op mijn blog SofiaSparla.nl komen dan ook vaak recepten met chocolade voorbij. 

 

Mijn vroegste herinneringen gaan over chocolade. Mijn moeder had thuis – om het snoepen enigszins binnen de perken te houden – het ‘vrijdag-avondje’ ingesteld. Op vrijdag kocht ze iets lekkers en meestal werd dat een 3-pak marsen, die ze netjes doormidden sneed en verdeelde over de kinderen. Meestal verdween mijn halfje in de vriezer, waarna ik tergend langzaam met mijn tanden stukjes chocolade van de mars afschraapte. Dit dreef mijn (tweeling)broertje tot wanhoop; aangezien hij zijn halfje hap-slik-weg verschalkte. 

Of de bezoekjes aan oma, die meestal een doosje ‘after-eight’ op het salontafeltje had staan. De ultieme luxe in mijn ogen. Alle kinderen kregen er eentje en ik kon daarna nog uren mijn neus in het lege envelopje steken om die zoete geur op te blijven snuiven… Of de eerste chocoladetruffels die we als kleuter maakten aan de keukentafel. Gemaakt van een pakje ‘choba’ chocoladeboter (vroeger overal verkrijgbaar), die we in balletjes draaiden en door de chocolade hagelslag mochten rollen. 

En later, toen we ontdekten dat mijn moeder soms een reep chocolade in haar tas verstopte, om zichzelf wat lekkers te gunnen tijdens een welverdiende pauze in het op de rails houden van een groot gezin. De verleiding die we niet konden weerstaan, om daar dan één blokje van af te breken; dat zou ze vast niet merken… Dan was het hek van de dam natuurlijk!

 

 

Ach chocolade… Iedereen heeft wel zulke mooie herinneringen, neem ik aan. Hoewel zulke herinneringen misschien inmiddels ook doorspekt zijn met schuldgevoel. Want hoe lekker chocolade ook is, we kennen inmiddels allemaal de keerzijde van deze medaille. Chocolade maakt dik, is verslavend, slecht voor je tanden of maakt je allergie-gevoelig. We vinden dus eigenlijk dat we er niet teveel van mogen eten. Het komt er toch vaak op neer dat we onveranderd veel chocolade eten, maar het dan doen met een al dan niet groot schuldbesef. Of met een rits met excuses in je hoofd, waarom je het nu wél verdiend hebt.

 

Ik ben ervaringsdeskundige op dit gebied.  Ik heb er zelfs mijn beroep van gemaakt, maar ben inmiddels uit de schuldgevoel-fase gegroeid. Want wat blijkt: als je het product chocolade eens goed onder de loep neemt, dan is het zoveel meer en zoveel veelzijdiger dan de chocolade die ik hierboven noemde, die eigenlijk vooral bestaat uit suiker en vet en schuldgevoel.

 

 

Rauwe Chocolade

Terug naar de basis. Daar zijn we steeds meer naar op zoek binnen de voedselketen. Minder bewerkingen en een herkenbare lijst ingrediënten. En als het even kan willen we weten waar ons eten geproduceerd is. De geschiedenis van een product helpt vaak bij deze zoektocht. Zo ook bij chocolade. De Azteken (rond 1000 v.Chr.) vermaalden al cacaobonen, chilli pepers en vanille tot een pittig papje, waar de strijders hun kracht vandaan schenen te halen. Ze gebruikten daarvoor rauwe cacaobonen! De Maya’s – veel later – beseften dat ze als het ware goud in handen hadden en gebruikten de cacaobonen letterlijk als betaalmiddel. En zo kwam het ‘zwarte goud’ via de Spanjaarden Europa binnen, waar de elite dit ‘superfood’ bewerkte tot wat we nu kennen als een ‘duivelse verleiding’. 

 

Mij hoor je niet klagen. Maar om mijn horizon te verbreden vind ik het geweldig om mijn kennis van het bewerken van de ‘gangbare’ chocolade te combineren met bonbons gemaakt met rauwe chocolade of licht gezoete pure chocolade. Als het maar lekker is. Maak je borst maar nat: geef je over aan de heerlijke zoetigheden die de komende tijd voorbij zullen komen, waar je lijf van gaat juichen. Ik juich met jullie mee. Jippie! Ik wil beginnen met mijn favoriete recept van een rauwe bonbon, die ik vorig jaar getekend heb voor een opdracht elders in het land. Een foto van het resultaat staat hierboven. Deze bonbon is veganistisch als je hem maakt met dadels in plaats van honing, en een ware traktatie voor iedereen. Zelfs voor de rasechte suiker-addicten!