Eigenlijk is het succes van welk dieet dan ook gebouwd op de vier zelfde pijlers. De eerste is natuurlijk Tupperware. Als je je eten niet zelf bereidt, heb je geen flauw idee wat je binnen krijgt. En dus sta ik zes dagen in de week iedere ochtend braaf in de keuken te hannesen met bonen en linzen en nog meer bonen en linzen. Over het algemeen maak ik een ontbijt dat ik ter plekke eet, en dan een grote doos met lunch en avondeten erin. Die kan mee naar werk, of uit winkelen of wat ik ook doe met m'n dag. I friggin' love Tupperware.

 

De tweede pijler is dat het lekker moet zijn. Tenzij je een enorme masochist bent, lijkt het me ondoenlijk om vier weken lang 'vies' te eten, hoe erg je je kwabben ook haat. Maar dat is bij The 4 Hour Body gelukkig geen probleem. Het is wel een tikkie eentonig. 's Ochtends: eieren, spinazie en bonen, of een variatie daarop. En dan 's middags en 's avonds meestal iets van chili con carne, linzensoep, een salade met van die witte reuzebonen, linzen van Ottolenghi met tahin en koriander, vaak iets met zalm en avocado en, nou ja, bonen. Ik hou ervan, dus zondig bijna nooit.

 

Bíjna nooit, want ieder goed dieet moet natuurlijk ook z'n stouts hebben ingebouwd – pijler 3. Bij The 4HB heb je je smokkeldag, en dat is fijn, maar dat neemt niet weg dat er ook andere momenten zijn die zich erg goed lenen voor de zonde. Gelukkig zijn daar wijn (maximaal 2 glazen rood per dag) en cola (1 blikje light) en ik wil me nogal eens vergrijpen aan een handje noten. Ik tel er dan braaf 5 uit, zodat ik me helemaal smokkel-high voel als ik er dan nog 3 achteraan snoep. Living on the edge, people!

 

– Wat is The 4 Hour Body diet? Lees hier Peper's eerste blog over deze leefwijze! –

 

  

Er zijn trouwens absoluut situaties die een 'echte zonde' volledig verantwoorden. Zo ben ik graag een goede gast. Dus als mijn moeder heel lief linzensoep voor me kookt, en daar een verboden zoete aardappel in verwerkt, eet ik dat op zonder morren. De cosmopolitan die mijn vriendinnetje Maaike voor me mixt sla ik echt niet af. Verspilling is nog zo'n ding. De biologische chipolataworstjes die 495 kcal per 100 gram blijken te bevatten (ik hoor geen calorieën te tellen, maar dit lijkt me behoorlijk veel) gooi ik niet weg; daar zijn namelijk dieren voor doodgegaan. Op een avond vervang ik m'n glaasje rood voor een restje wit omdat dat anders staat te verpieteren. Iemand moet zich toch hard maken voor de witte druif?!

 

Maar buiten die kleine overschrijdingen ben ik verbaasd over mijn eigen volharding. De M&M's die mijn vriendje naast me op de bank eet, zijn makkelijk te negeren – wat die stomme reclame je ook wil doen geloven. Ik hou het met gemak bij twee glazen in de kroeg, als ik überhaupt al aan de alcohol ga. Dat is allemaal juist mogelijk doordat je lekker eet, geen honger hebt, en een paar prima smokkelopties hebt.

 

 

En dan heb je nog de vierde pijler, en misschien wel de belangrijkste: resultaat. Zonder dat wordt het wel heel makkelijk van je eigen zelfopgelegde regeltjes en goede voornemens af te wijken, want waarom zou je doorgaan? Maar tot nu toe valt het me niet tegen. Ik ben vier kilo lichter dan aan het begin van het jaar, ben in totaal 16.5 centimeter slanker (gemeten op m’n armen, benen, borst, taille, buik en heupen) en het opvallendste: m’n vetpercentage is veel lager. 

 

Da’s mooi, maar daarvoor moest ik eerst deze week wel wat incasseren. Ik had aanvankelijk het verkeerde meetschema gelezen – namelijk dat voor mannen – en de keurige 23% vet die ik mezelf eerst toedichtte, bleek een nogal overdadige 31% te zijn. Yuck! Ik durf het dan ook bijna niet te geloven (en meet het nog een keertje na) als ik na 1 week full on 4HB gedaald ben naar 29%, en deze week zelfs de 26% aantik. Op naar de 23, en nu voor echie.

 

Genoeg reden om nog twee weken door te gaan.