Wie ben ik? Mijn naam is Lisa, ik ben 23 jaar en kan mezelf denk ik een hele grote dierengek uit Amsterdam noemen. Vooral het woord ‘gek’ is zeker van mij op toepassing; ik lig verliefd op de grond bij elke hond of muis die ik zie. Sinds het afgelopen jaar probeer ik – waar ik kan – zoveel mogelijk veganistische keuzes te maken wat betreft voeding. Ik hoor sommige mensen denken: ‘Nee Lisa, jíj?’ Jazeker. Voor sommigen is dit moeilijk te geloven, aangezien ik drie jaar geleden nog standaard een biefstuk bestelde in een restaurant. Oops.        

 

Veganistische sushi

 

Ik ben thuis opgegroeid met veel liefde voor dieren en de natuur. We hebben nooit in grote hoeveelheden vlees gegeten, eigenlijk speelden groenten de hoofdrol in mijn moeders keuken. Totdat ik puber werd en McDonalds begon te ontdekken. Ik ging op reis naar Zuid-Amerika en dat is nou niet bepaald het meest vega of diervriendelijke land wat je kunt bedenken. Ik maakte kennis met Argentijnse biefstuk, Mexiaanse chili con carne en kip fajitas. Ik was totaal niet bezig hoe dat stuk vlees op mijn bord kwam en welke taferelen daaraan vooraf gingen. Helaas, maar ook gelukkig, weet ik nu wel beter.                                                                                                                                               

 

Veganistische brownies

 

Door o.a. het boek Skinny Bitch, filmpjes van PETA, Wakker Dier en nog veel meer knapte er iets in mij. Ik houd van dieren en het ene moment knuffel ik mijn hond en roep ik ‘ahh’ bij een lammetje op tv, maar vervolgens eet ik wel een gestresst, (jong) dood dier zonder erbij na te denken? Dit ging niet meer samen! Ik ging van veel vlees naar weinig vlees, van weinig vlees naar biologisch vlees en van biologisch vlees naar helemaal vegetarisch. Maar dat was eigenlijk nog niet genoeg, ik wilde gewoon helemaal niet meer bijdragen aan al het dierenleed wat er bij het produceren van voedsel komt kijken. Op zich is het eten van dieren niet mijn grootste bezwaar (hoeft ook niet zo nodig van mij) maar meer de manier waarop dieren worden behandeld. Ik zou oneindig vreselijke voorbeelden kunnen noemen, maar het internet staat er bol van. Beelden zeggen meer dan woorden, naar mijn idee.

 

 

Ik denk echt niet dat ik de wereld in mijn eentje wil/ga redden, maar door ongeveer 80/20 veganistisch te eten denk ik zeker een wezenlijk verschil te maken voor veel dieren. Ik wil niemand veroordelen of forceren tot veganisme, iedereen moet eten waar hij/zij zich goed bij voelt. Mijn doel is jullie de kennis te laten maken met de wereld van vegan food. ‘Maar wat kan je dan nog wel eten?’ is een vraag die me heel vaak wordt gesteld, haha! Mijn huis staat standaard vol met bergen fruit, noten, groente, crackers, pindakaas en (rauwe) chocola.

 

 

Maar newsflash: Veganistisch eten is héérlijk, je mist niks! Sterker nog, wat is er beter dan een verrukkelijke taart/cake/maaltijd die én gezond is én waar geen dierenleed aan te pas is gekomen? Je kan mij in ieder geval niet blijer maken! Ik hoop jullie de komende tijd lekker te maken met de wereld van het veganistisch eten. Ik val met mijn neus in de boter nu in december, niet de makkelijkste maand om je te wapenen tegen al het suikerrijke, en niet-veganistische snoepgoed, maar ik ga mijn best doen!

 

Voor als je al staat te trappelen, kan je mijn vegan-recepten vinden op mijn blog. En voor veel dierenliefde, chocola, en gekkigheid kan je me volgen op Instagram (@voosmans). Tot snel!