logo
FOODSPIRATION

Als je wel vis of vlees móet eten: het glazige oog

241114133653iStock000040212446Medium.jpg

24 jaar ben ik als ik een jaar stage ga lopen in Colombia, in een gebied dat best bijzonder is. Midden in het oerwoud, aan een brede rivier, warm en vochtig en straatarm. Hoe zal het zijn om daar als vegetariër – geen vlees en geen vis – door het leven te gaan?  Met een rivier voor de deur lijkt vis eten bijna onvermijdelijk. Ik neem me voor om als het echt niet anders kan, af en toe vis te eten. Maar liever niet. 

 

Het oerwoud blijkt fascinerend. In een klein bootje zak ik de rivier af naar het dorp waar ik ga werken. En daar wordt het toch echt serieus wat eten betreft. Het is er zo arm dat de mensen alleen eten wat ze zelf verbouwen: bakbananen, rijst, soms wat groenten en verder de vis die ze vangen in de rivier. Meer is er niet. Ik realiseer me dat ik hier wel vis zal móeten eten, wil ik aan mijn eiwitten komen en gezond blijven.

 

 

Wil jij ook kunnen genieten van vegetarische gerechten en er toch zeker van zijn dat je genoeg eiwitten binnenkrijgt? Met deze quinoasalade lukt dat zeker!

 

Die eerste ochtend zit ik samen met mijn Colombiaanse collega om zes uur aan het ontbijt. Als de borden worden binnengedragen zinkt de moed me in de schoenen: een berg gebakken rijst en een grote platte vis met een glazig oog staren me aan. Ik slik, probeer niets te laten merken en begin maar vast met het verbergen van dat oog onder een hoopje rijst. Dan wroet ik wat rond in het witte vlees, probeer een hap, snel wat rijst er achteraan, nog een hap, weer wat rijst. Het valt niet mee en ik mompel wat over maagpijn maar zie aan het gezicht van mijn collega dat die vlieger niet op gaat. De vrouw die heeft gekookt schudt vol ongeloof haar hoofd als ze mijn halfvolle bord afruimt maar zegt verder niets en even later zie ik haar zoontje enthousiast kluiven aan de restanten van mijn vis. Heeft er tenminste nog iemand plezier van. 

 

Nou ja, wat eten betreft worstel ik me door het jaar heen. In de regiohoofdstad red ik het wel met eieren, bonen en peperdure importkaas. Maar in het oerwoud is het toch echt eten wat de pot schaft. Soms eet ik er vis, tegen heug en meug. En soms verzin ik een smoes over maagpijn of een allergie. Maar niemand die dat gelooft. 

 

Wil Verschoor

REACTIES
LOG IN OM EEN REACTIE TE PLAATSEN

Inloggen Via Social

Inloggen met wachtwoord

Nog geen reacties