“Deze mama-to-be wil net als Doutzen Kroes straks gewoon weer aan de bak als model”

 

Nog 2,5 maand en dan lig ik te puffen, persen, hijgen met mijn benen omhoog in de stijgbeugels. Dat vraagt om enige conditie, zo heb ik me laten vertellen. Daarom wilde deze mama in spé tijdens haar hele zwangerschap lekker door blijven trainen volgens haar vaste workout regime; van bootcamp en HIIT/Tabatha, tot bodypump, hardlopen en kickboksen met mijn lief (die dan wel zijn armen op zijn rug moest houden). Zodoende trok ik met een nog nadampende plasstick van de zwangerschapstest in de prullenbak vlak voor kerst al vroeg in de morgen gewoon mijn hardloopschoenen. 

 

 

Uitdijen

Omdat ik van pittig trainen houd en ondanks dat ik totaal niet merkte dat ik zwanger was, zou iets rustiger aan doen tijdens de zwangerschap echter geen slecht idee zijn, vond ik. Ik besloot dan ook mijn focus te leggen op lichte krachttraining en kortdurende cardiosessies. Zo zou ik voorkomen dat ik volledig uit zou dijen (want laten we wel wezen: deze mama-to-be wil net als Doutzen Kroes straks gewoon weer aan de bak als model) en zou ik mijn conditie voldoende op pijl houden voor de bevalling.

 

Achteruitgang

Natuurlijk had ik wel wat achteruitgang verwacht wat betreft kracht en uithoudingsvermogen. Zo gebruikte ik bijvoorbeeld vooral nog mijn eigen lichaamsgewicht om mee te trainen, hield ik me aan 2 in plaats van 3 sets per oefening  en zorgde ik ervoor dat mijn hartslag niet hoger werd dan die van Baby Boxem. En geloof me: die achteruitgang kwam ook wel, maar niet op de manier zoals ik hem had verwacht.

 

Op mijn kont

Vanaf maand 7 speelde een nare heupblessure op die ik in januari (ik was toen tussen de 6 en 8 weken zwanger) tijdens bootcamp door een val plat op mijn kont met een (nota bene) weighted barbell in mijn nek opliep. Dat die blessure bij maand 7 pas hinderlijk werd heeft waarschijnlijk met het verweken van mijn bekken – iets wat noodzakelijk is om straks een baby door mijn bekken naar buiten te kunnen persen – te maken. 

 

Tong op de knieën

Helaas betekende dat dat ik vanaf die 7 mijn sportschoolabonnementje even aan de wilgen heb moeten hangen en zelfs de bootcamp speciaal voor zwangere lijven heb moeten stop zetten. Tja, waar kun je dan als zwangere je tomeloze energie in kwijt? Hoe voorkom je dat je tong op je knieën hangt tijdens je bevalling? Wandelen zet dan niet echt zoden aan de dijk.

 

Puffen in kleermakerszit

Zwemmen dan maar. Zwangerschapszwemmen welteverstaan. De horror. 2 maanden geleden riep ik nog hard dat ik nooit aan zwangerschapscursussen zou doen. “Maak contact met het leven in je”, puffen in kleermakerszit, miepende bolle buikenbezitters en hormonen die je om de oren vliegen. Nee hoor niks voor mij. Als ik er alleen al aan dacht, schoot ik spontaan in de lach. Zo’n giebelende puber die niet even serieus mee kan doen wil je natuurlijk niet in de les hebben. 

 

Beenhaar 

Afgelopen week had ik mijn eerste zwemsessie. Hoewel ik voor mijn eerste les heel graag eens op tijd wou komen (dit was immers best wel een speciale gebeurtenis; ik had er zelfs een heus zwangerschapsbadpak voor gekocht!), stapte ik mijn kleedhokje pas uit toen de les al was begonnen. 12 make-uploze koppies met paardenstaarten staarden mij van boven het water aan toen ik met mijn handen vol kleren – goede voorbereiding weer, Ans – de zaal binnen stapte. Een gênant momentje, aangezien ik geen tijd had gehad om de stand van zaken betreft mijn bikinilijn (die tijdens een zwangerschap behoorlijk kan aan woekeren) en beenhaar te checken.  

 

Schuimrubberen dumbles

Na een voorstelrondje, waarbij je alles kwijt mag wat je wilt, maar iedereen eigenlijk alleen haar naam en zwangerschapsduur vertelt (echt, het leven van zwangeren bestaat uit niks anders meer) begonnen we aan de les. We dobberden 3 kwartier rond in een verwarmd bad – dat om het concept zwangerschapscursus nog erger te maken ‘vlinderbad’ heet –  en jogden op onze plaats met schuimrubberen dumbletjes in de hand. Ik stelde me voor dat ik over 50 jaar weer precies zo sta te joggen in een verwarmd bad. De les sloten we af met dobberen op zweverige muziek en gedoofde lichten. Stiekem legde ik even mijn handen op mijn buik, deed mijn ogen dicht en voelde een trappelend baby’tje dat me liet weten dat ik dit vaker moet doen, zo’n zwemlesje. 

 

Niet sexy

Van ijzers groter dan je hoofd naar schuimrubbertjes; nee, zwangerschapszwemmen is niet sexy. Ik voelde me oud en moest af en toe mijn best doen niet in een lachstuip te schieten en te verdrinken. Ik heb me echt even ergens overheen moest zetten, maar jeetje, wat een genot! Dit dobberen ga ik vaker doen! Maarre … niet verder vertellen hè?

 

Jaloezie

Naar de dag dat ik weer voet in een krachthonk kan zetten kijk ik nu al uit en ik kijk met lichte jaloezie naar meisjes in korte broekjes die mij door het park voorbij joggen. Ik troost mij met de gedachte dat (dit keer gemodereerd, zoals ik in dit artikel al aangaf) hardcore sporten na de zwangerschap wel weer komt. Daar heb ik nu al heel veel zin in! 

 

Krachthonk met zoonlief

De komende maandjes maak ik er nog even goed gebruik van om mijn lichaam eens goed rust te geven (zwangerschapszwemmen reken ik ook tot rust ;). Mijn tijd komt wel weer. En als mijn kleine jongen 16 is, gaat hij lekker mee met mama hardlopen en helpen we elkaar met de chest press. 

 

Blijven bewegen tijdens de zwangerschap is gezond voor jou en je spruit. Hoe zag jouw bewegingspatroon er tijdens de zwangerschap uit? Heb jij doorgetraind zoals je altijd deed, of heb je net zoals ik een stapje terug gedaan?