logo
FOODSPIRATION

Help, een vegetariër in de familie

101213100021BlogWilimge.jpg

Bijna dertig jaar ben ik als ik tijdens de kerstdagen mijn opwachting maak in de potentiële schoonfamilie. En omdat ze helemaal aan de andere kant van het land wonen laat ik me maar meteen in het diepe gooien: we blijven er beide kerstdagen. Maal drie maaltijden per dag is zes maaltijden in totaal. Benieuwd hoe ik het daar als vegetariër vanaf ga brengen. Ze zijn wel op de hoogte van mijn ‘afwijking’, maar hoe deze familie er echt over denkt moet nu gaan blijken.

 

En dat valt niet tegen. Het is begin jaren negentig en het hele bijzondere aan vegetariërs – geitenwollen sokken dragende wereldverbeteraars of holwangige gezondheidsfetisjisten – is er wel een beetje af. En omdat de meeste supermarkten inmiddels kant-en-klare vleesvervangers verkopen, maak ik het mijn schoonmoeder ook niet al te moeilijk. Twee vegetarische hamburgers schuift ze op mijn bord voordat ze de schaal met kalkoen binnendraagt. En terwijl de rest van de familie de laatste botjes afkluift begint zwager aan zijn eerste monoloog over vegetarisme. Hij heeft het over zielige konijntjes en Bambi, de kracht van vlees, de vraag of vegetariërs wel leren schoenen en wollen kleding mogen dragen en sluit de maaltijd af met de grap dat het koekje bij de koffie toch echt een vegetarisch koekje is. Mwahhh, een beetje doorsnee. Ik heb het allemaal al eens vaker gehoord. Maar vooruit, het had ook erger gekund. 

 

De volgende jaren is het kerstdiner steeds bij ons thuis en dus vegetarisch. En elk jaar gaat de conversatie ongeveer als volgt. Zwager wrijft na het diner over zijn buik en verklaart lekker gegeten te hebben. "Al heb ik natuurlijk wel dat stukje vlees gemist". Of: "met een stukje vlees was het nog lekkerder geweest". Waarna de maaltijd steevast wordt beëindigd met hetzelfde grapje over dat vegetarische koekje. 

 

Soms wil ik er iets van zeggen. Of de ultieme sneer bedenken die een einde maakt aan alle grapjes. Maar uiteindelijk leg ik me er bij neer. Het is per slot van rekening maar één keer per jaar en het vegetarische kerstdiner is inmiddels een traditie. En ik heb geleerd dat je niet te lang stil moet staan bij tradities; die zíjn er gewoon. Inclusief de grapjes over vegetariërs. Waarschijnlijk ga ik ze nog missen als ze er niet meer zijn. 

REACTIES
LOG IN OM EEN REACTIE TE PLAATSEN

Inloggen Via Social

Inloggen met wachtwoord

Nog geen reacties